เนื้อเพลง หนึ่งความเหงาบนดาวเคราะห์ โดย เบล สุพล พัวศิริรักษ์

คืนนี้เป็นอีกคืน เหตุการณ์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
จมอยู่กับความเหงา ที่ใจไม่เคยเชื้อเชิญ
ในห้องนอนห้องเดิม รอบกายก็มีเท่าเดิม
เจอแต่สิ่งเดิมๆ อยู่เป็นเพื่อนกัน

อยู่ที่ไหนคนที่ฉันรอพบเจอ
ก็ยังคงอยากเจอ คนที่ฟ้าส่งมาคู่กัน

จะมีไหม เพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน

คนที่ใจเฝ้าคอย ก็ดูเหมือนจะเลื่อนลอย
คอยอย่างมีความหวัง ท่ามกลางหนทางยาวไกล
ตามหามาครึ่งทาง ก็ยอมรับเคยถอดใจ
กลัวว่าใครอีกคนจะท้อเหมือนกัน

อยู่ที่ไหนคนที่ฉันรอพบเจอ
ก็ยังคงอยากเจอ คนที่ฟ้าส่งมาคู่กัน

จะมีไหม เพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน

คนเป็นแสนล้าน เขาต่างก็ได้พบกัน
คนเหล่านั้นฟ้าคงกำหนดไว้
คนส่วนน้อยที่ฟ้าสร้างมาไม่ให้พบใคร
ฉันหวังในใจ ไม่ใช่คนส่วนนั้น

เพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน